Ser pleśniowy to gatunek sera wytwarzanego z mleka i podpuszczki. Może być porośnięty niebieską, zieloną lub białą pleśnią. To ona decyduje o jego smaku, barwie, aromacie i konsystencji. Dodatkowo przedłuża trwałość produktu. W sklepach najczęściej spotyka się ser z porostem białej pleśni i z porostem pleśni niebieskiej.
Sery pleśniowe produkuje się z mleka krowiego, koziego lub owczego. Do najbardziej znanych i popularnych gatunków w Polsce należy Brie, Camembert, Roquefort i Gorgonzola.
Ser pleśniowy Brie jest produkowany w departamencie Sekwana i Marna. Wytwarza się go z mleka krowiego. Można go kupić z dodatkiem ziół, orzechów czy ziarenek pieprzu. Ser pleśniowy Camembert produkowany jest z niepasteryzowanego mleka krowiego, przy udziale pleśni Penicillium camemberti. Pochodzi z Normandii, dostępny jest w wielu wersjach smakowych. Zarówno Brie, jak i Camembert, to sery z porostem białej pleśni. Typowy dla nich jest pieczarkowy posmak. Ich konsystencja jest miękka lub ziarnista, a kolor kremowy lub biały. Pleśń znajduje się na powierzchni sera - nie przenika do wnętrza. Obydwa sery pleśniowe mają równą, aksamitną białą warstwę.
Ser pleśniowy Roquefort to ostry ser owczy, który oryginalnie wytwarzany jest we francuskim miasteczku Roquefort-sur-Soulzon. Ma intensywny, lekko pikantny smak. Wyróżnia go także przerost niebieskiej pleśni. Jest dość twardy, kremowobiały, poprzecinany równomiernie zielono-niebieskimi żyłkami. Z kolei ser pleśniowy Gorgonzola pochodzi z Włoch, z regionu Lombardia. Produkowany jest od IX wieku. Wytwarza się go z mleka krowiego, zarówno pasteryzowanego, jak i niepasteryzowanego. Posiada ostry, grzybowy zapach oraz miękki i lekko słodki miąższ. O stopniu jego pikantności decyduje dojrzałość sera. Zarówno Roquefort, jak i Gorgonzola, należą do rodziny serów z porostem pleśni niebieskiej.
Sery pleśniowe można jadać jako samodzielne przekąski czy przystawki lub dodawać na przykład do koreczków. Można je podawać z warzywami (na przykład z pomidorami), owocami i krakersami bądź bagietkami. Idealnie pasują do nich winogrona, figi, porzeczki, brzoskwinie czy truskawki, a także konfitury i dżemy. Ser pleśniowy można również grillować, smażyć (np. w panierce) oraz zapiekać. Sery pleśniowe wykorzystuje się często jako dodatki do zup, zapiekanek, pizzy, sosów, makaronów, kanapek.
Ser pleśniowy jest źródłem wapnia i fosforu, witaminy A, witamin z grupy B (witamina B1, B2, B3, B6 i B12), a w szczególności witaminy B2 oraz witamin D, E i K, potasu, magnezu i sodu. Sery pleśniowe zawierają również tyrozynę, czyli aminokwas, który poprawia samopoczucie, zwiększa wytrzymałość oraz łagodzi stres, napięcia i zmęczenie.
Sery pleśniowe, spożywane często i w dużych ilościach, razem z węglowodanami mogą niestety sprzyjać:
Sery pleśniowe - dla smaku i zdrowia - należy jeść, ale w niewielkich ilościach, sporadycznie. Niemniej nie każdy powinien po nie sięgać. Powinny ich unikać osoby zmagające się z nadciśnieniem oraz alergicy i kobiety w ciąży. Czy ser pleśniowy może uczulać? Niestety tak, ponieważ jest przetworem mlecznym. Nie mogą go jeść osoby uczulone na mleko. Ponadto sery pleśniowe mają sporo histaminy, dlatego mogą źle wpływać na wszystkich alergików.
Ser pleśniowy w ciąży jest zakazany ze względu na ryzyko zakażenia bakterią Listeria monocytogenes, która może doprowadzić do uszkodzenia płodu, a nawet jego obumarcia i poronienia. Poza tym ser pleśniowy może wywołać skurcze macicy (zawiera tyraminę).
Czego jeszcze nie można jeść w ciąży? Zobaczcie: