Glukoza

Cukier prosty, do którego rozkładane są spożywane przez nas węglowodany. Jej poziom we krwi wzrasta po posiłku. Nad tym, by nie wzrósł ponad miarę, czuwa hormon wytwarzany przez trzustkę - insulina, odpowiedzialna za rozprowadzenie glukozy z krwi do tkanek.

Niedobrze się dzieje, jeśli poziom glukozy we krwi wzrasta nagle do bardzo wysokich stężeń (np. gdy zjemy tabliczkę czekolady), bowiem komórki trzustki zamiast powoli uwalniać insulinę, muszą szybko się rozpadać. Jeżeli takie uczty fundujemy sobie często, trzustce grozi niewydolność. Na domiar złego przy nagłym wyrzucie insuliny z krwi szybko znika glukoza, jedyny dostawca energii do mózgu. Mózg jest "głodny", my możemy odczuwać wzmożony apetyt na coś słodkiego, a w tym czasie spożyty przez nas niedawno posiłek właśnie zasila... tkankę tłuszczową. Inaczej dzieje się, gdy jemy porcje mniejsze, uboższe w przetworzone węglowodany - jeśli poziom glukozy we krwi jest umiarkowany, pozwala on na właściwe odżywienie mózgu i tkanek ciała, a wątroba spokojnie "przerabia" glukozę na potrzebne organizmowi aminokwasy i glikogen.

Warto to wiedzieć i jeść częściej mniejsze porcje, unikać przetworzonych węglowodanów, nie przyzwyczajać dzieci do jedzenia dużych porcji, łasowania słodyczy i picia słodkich napojów.

Copyright © Agora SA