Było ciemno, ale też nie całkiem. Pypeć widział obok siebie Pana Kuleczkę i Katastrofę, a nawet Bzyk-Bzyk. Bzyk-Bzyk spała na ramieniu Pana Kuleczki. Katastrofa ziewała. A Pan Kuleczka patrzył w niebo.
Zobaczcie - powiedział Pan Kuleczka - to Wielka Niedźwiedzica. A to Wielki Wóz.
E tam - zaziewała naburmuszona Katastrofa. - Nie ma żadnych niedźwiedzi ani wozów. To zwykłe gwiazdy.
Była zła, bo Pan Kuleczka powiedział, że dziś zaprosi ich na przedstawienie, a tymczasem przyszli tutaj.
Gwiazdy nigdy nie są zwykłe - nie zgodził się Pypeć. - Ale dlaczego tam wszystko jest wielkie - niedźwiedzice i wozy?
Nie wiem - uśmiechnął się Pan Kuleczka. - Ale jest też Mała Niedźwiedzica i Mały Wóz. O, tu.
Katastrofa naburmuszyła się jeszcze bardziej.
Ludzie są dziwni - powiedziała. - Patrzą na białe kropki na niebie i mówią, że to niedźwiedzie, albo wozy. W dodatku wielkie albo małe! Gwiazdy to gwiazdy, i już.
I ziewnęła tak, że mogłaby chyba połknąć księżyc, który właśnie wychylił rogi zza drzewa.
Ale zobacz - próbował przekonać ją Pypeć - przecież Wielki Wóz widać wyraźnie. Tu ma koła, a tu złamany dyszel, a tu...
Ooo... - zaczęła znów ziewać Katastrofa, ale nagle zakończyła: - ...ojej!
A Pypeć razem z nią.
Ojej, ojej! - wołał - Coś odpadło z Wielkiego Wozu! Może koło, a może dyszel! Widziałem!
Ja też widziałam - wtórowała mu Katastrofa. - Musimy coś zrobić!
Nieee - cicho zaprzeczyła przebudzona Bzyk-Bzyk i zaraz znów zapadła w sen.
Spadło gdzieś tam, za lasem - pokazywał zdenerwowany Pypeć.
Pan Kuleczka przyglądał im się, ale nie wydawał się bardzo przejęty.
Na pewno zaraz pan powie, że na niebie jest też Wielki Warsztat, co? - rozzłościła się Katastrofa. - Ale jak się widzi wypadek, to trzeba szybko pomóc, prawda?!
Oczywiście - przyznał Pan Kuleczka. - Ale to nie był wypadek. Spójrzcie na Wielki Wóz. Przecież ma wszystkie koła i dyszel.
Katastrofa i tak nie wiedziała, jak Wielki Wóz wyglądał poprzednio, ale Pypeć przyjrzał mu się uważnie i zdziwiony potwierdził:
Rzeczywiście! To co to w takim razie było?
Spadająca gwiazda - wyjaśnił Pan Kuleczka. - Gwiazdy czasem spadają.
Ojej - zmartwił się Pypeć - to musi być bardzo niebezpieczne.
Spadł kiedyś z drabinki i okropnie się potłukł.
Niebezpieczne? - zastanowił się głośno Pan Kuleczka - Nie dla gwiazd...
Widziałam! - zawołała Katastrofa - Widziałam! Znowu jakaś spadła.
Ja też - potwierdził Pypeć. - Strasznie szybko. Jakby ktoś zrobił kreskę na wodzie...
I następna! - przerwała Katastrofa.
Niektórzy mówią - powiedział powoli Pan Kuleczka - że jak się pomyśli życzenie, kiedy spada gwiazda, to ono się spełni.
Katastrofa spojrzała na niego oburzona.
I dopiero teraz nam pan to mówi?! Trzy gwiazdy się zmarnowały!
I zaraz zaczęła uważnie przyglądać się całemu niebu, żeby żadnej już nie przegapić. Chciała pomyśleć mnóstwo życzeń dla każdego - dla Pana Kuleczki, Pypcia, Bzyk-Bzyk, Pana Pinezki, no i dla siebie trochę też. [Na szczęście zostało jeszcze dużo gwiazd]
Nie wiem czy to prawda z tymi życzeniami - powiedział cicho Pan Kuleczka do Pypcia - ale dla mnie to chyba najwspanialsze przedstawienie...
No pewnie - zgodził się Pypeć. - Przecież występują w nim same gwiazdy!
