Papiery

Zawsze jest ciekawie. A jak tata ma w dodatku wypchaną teczkę, to zwykle ma w tej teczce jakąś przyjemność dla mnie.

- Co będziemy robić, tato?! - zapytałem już w przedpokoju, żeby wiedzieć wcześniej, jaka nas czeka przyjemność. Tata mówi, że czekanie na przyjemność to już przyjemność, więc zawsze pytam o przyjemności.

- Co takiego? - zapytał tata i z westchnieniem odłożył teczkę.

Zdjął buty i zawołał do mamy:

- Musiałem wziąć papiery do domu! Czeka mnie cudowny wieczór!

Byłem kiedyś u taty w pracy i widziałem, ile ma tam papierów. Bardzo dużo! Stoją w kolorowych okładkach na półkach, a bez okładek leżą na biurku. Pomyślałem, że widocznie już przestały się tacie mieścić na tych półkach i biurku i musiał je wziąć do domu.

- Hura! - zawołałem. - Będziemy rysować?

U taty w pracy dostałem trochę tych papierów z biurka i rysowałem na nich żółwie i prosiaczki, aż mi się kredka wypisała. Teraz tata spojrzał na mnie i tylko machnął ręką. Chyba nie zgadłem.

- A co? - spróbowałem jeszcze raz. - Będziemy robić stateczki? A może czapeczki?

Tata nauczył mnie tej sztuki całkiem niedawno i bardzo mi się spodobała. Teraz tata tylko westchnął.

- Dobry pomysł, Ryjku - powiedział. - Pewnie wtedy byłby z tych papierów największy pożytek, ale niestety nie możemy z nich zrobić ani stateczków, ani czapeczek. Muszę nad nimi posiedzieć.

I rzeczywiście. Tata zaniósł wielką teczkę do swojego pokoju, a potem siedział nad tymi papierami i siedział, i siedział. Przerwał tylko na moją kąpiel, ale potem znów poszedł siedzieć. Nie wiem, jak długo tak siedział, bo zasnąłem.

Dziś dowiedziałem się, że papiery służą nie tylko do rysowania, robienia stateczków i czapeczek. Można też nad nimi siedzieć, ale chyba tylko wtedy, jak się jest dorosłym.