Pamiętnik czytelniczki: Zawsze chciałam być mamą
Aby ocenić zaloguj się lub zarejestrujX
Pamiętnik czytelniczki: Zawsze chciałam być mamą
Czekałam na autobus i nagle poczułam falę nieopisanego szczęścia. Radość wprost rozpierała mnie od środka. Nigdy wcześniej czegoś takiego nie doświadczyłam. Coś niesamowitego.
PAWEL MALECKI
Mam 27 lat, jestem nauczycielką w przedszkolu i od 3 miesięcy nie biorę leków na stwardnienie rozsiane. Nadszedł czas, żeby postarać się o dziecko. Próbujemy od tygodnia.
2 LISTOPADA 2012
Odliczam dni do momentu, kiedy będę mogła zrobić test ciążowy i potwierdzić, że już jesteś. Chociaż wiem, że rośniesz we mnie. Jesteś moją słodką tajemnicą.
9 LISTOPADA
Wreszcie mogę zrobić test. I. jesteś. Potwierdza to mała niewyraźna kreseczka.
Drugi test nie zostawia wątpliwości. Dwie mocne kreski. Twój tata nie może uwierzyć. Bardzo się cieszy.
19 LISTOPADA
Dziś byłam u lekarza. Po raz pierwszy cię oglądaliśmy. Na razie jesteś małym pęcherzykiem. Ale już wiesz, czy będziesz chłopcem czy dziewczynką. Wszystko jest już zaplanowane, twój kolor włosów i oczu. Na razie masz 1,07 cm wzrostu. Rośnij sobie, rośnij.
26 LISTOPADA
Mam lekkie mdłości, zachcianki i wyczulenie na zapachy. Na zachcianki najlepsza jest kiszona kapusta, kiszone ogórki i... lody. Ostatnio przeszłam wszystkie sklepy w okolicy i jak na złość nigdzie nie było lodów wanilinowych. Na szczęście twój tata przyjechał wieczorem i przywiózł mi pudełko lodów. A kiszona kapusta praktycznie codziennie gości na naszym stole. Danie obiadowe popijałabym wodą z kiszonych ogórków, a na deser jadłabym czerwone grejpfruty.
5 GRUDNIA
Kolejna wizyta u lekarza. Pierwszy raz słyszałam, jak bije ci serduszko. Masz 1,38 cm. Bardzo chciałabym wiedzieć, czy jesteś chłopcem czy dziewczynką. Ja obstawiam to pierwsze, a tata drugie. Niedługo wszystko się wyjaśni...
20 GRUDNIA
Święta, Święta... bardzo lubię ten czas. Intensywny dla chóru gospel, w którym śpiewam. Jeszcze nie słyszysz, jak śpiewamy "Good News", ale już niedługo. Te święta są wyjątkowe, bo ty jesteś. Twój tata też jest wyjątkowy, bo znosi dzielnie moje humory.
25 STYCZNIA
Dziś moje urodziny. Twojego tatę dopadła grypa. Cud, że ja nie jestem chora. Chyba poprawiasz mi odporność.
1 LUTEGO
Zaczęły się ferie, a ja organizuję z koleżanką warsztaty dla dzieci z wykorzystaniem metody Montessori. Mam zamiar wychowywać ciebie w myśl jej założeń. Brzuszek mi się zaokrągla i zaczynamy go fotografować. Wcześniej się bałam, bo gdyby coś było nie tak...
8 LUTEGO
Znowu u lekarza. Masz 10 cm i już wiemy, że jesteś chłopcem. Dostaliśmy nagranie z USG. I przez chwilę widziałam cię w 3D - jesteś bardzo podobny do taty.
15 LUTEGO
Czekam z niecierpliwością na twój wyraźny ruch. Zdaje mi się, że czasem wiercisz mi się w brzuchu. Wyczytałam, że już słyszysz. Ostatnio puszczałam ci koncert Bacha na wiolonczelę. I w końcu usłyszałeś "Good News" w wykonaniu naszego chóru.
22 LUTEGO
Śniłeś mi się dziś w nocy. Miałeś brązowe oczy i włosy. A rano twój tata pogładził mnie po brzuchu i pojechał na tydzień do Wrocławia. Żona jego brata też jest w ciąży i trzeba im pomóc wić gniazdo. Twoja cioteczna siostrzyczka będzie od ciebie starsza o jakieś trzy miesiące.
28 LUTEGO
W końcu się doczekałam. Wczoraj wieczorem cię poczułam. Ruszaj się, Maleńki.
7 MARCA
Czuję cię coraz mocniej. Rozciągasz mi się w brzuchu w poprzek. Dziwne doświadczenie.
A na dworze wiosna. Nie mogę się doczekać, kiedy wszystko zacznie kwitnąć.
13 MARCA
Czuję się coraz cięższa. Co gorsza znowu spadł śnieg. Chyba oszaleję - zima w tym roku strasznie mi się dłuży. Mierzysz już 17 cm, ważysz 430 g.
28 MARCA
Dziś przyszła na świat twoja cioteczna siostra Lilianka. Bardzo wzruszyła mnie ta wiadomość. Już niedługo ty też będziesz z nami. A Święta Wielkanocne w tym roku w bardzo wyjątkowej scenerii, bo spadło mnóstwo śniegu. Dzieci lepiły zające zamiast bałwanów.
26 KWIETNIA
Pierwsze zajęcia w szkole rodzenia. Troszkę się przeraziłam - trafiliśmy na wykład o cesarskim cięciu i oglądaliśmy sale szpitalne. Mieliśmy szczęście, bo akurat nikt nie rodził i mogliśmy zajrzeć do sali ogólnej i do porodu rodzinnego. Twój tata po wizycie na oddziale stwierdził, że nie pozwoli mi rodzić samej i zdecydował się na poród rodzinny. I dobrze, bo te "boksy" naprawdę mnie przestraszyły.
29 KWIETNIA
Ten tydzień był pełen atrakcji. Najpierw warsztaty gospel. Na próbie generalnej i koncercie finałowym stałam obok perkusji i cały czas zastanawiałam się, co słyszysz. Nawet nie drgnąłeś.
5 CZERWCA
Wreszcie sprzedaliśmy mieszkanie i możemy zacząć myśleć intensywniej o wykańczaniu naszego domu. Tymczasem czeka nas przeprowadzka do mieszkania moich rodziców, a twoich dziadków. Dużo pakowania i działań remontowych przed nami. Mam nadzieję, że zdążymy przed twoimi narodzinami.
Znowu u lekarza. Masz 10 cm i już wiemy, że jesteś chłopcem. Dostaliśmy nagranie z USG. I przez chwilę widziałam cię w 3D - jesteś bardzo podobny do taty.
15 LUTEGO
Czekam z niecierpliwością na twój wyraźny ruch. Zdaje mi się, że czasem wiercisz mi się w brzuchu. Wyczytałam, że już słyszysz. Ostatnio puszczałam ci koncert Bacha na wiolonczelę. I w końcu usłyszałeś "Good News" w wykonaniu naszego chóru.
22 LUTEGO
Śniłeś mi się dziś w nocy. Miałeś brązowe oczy i włosy. A rano twój tata pogładził mnie po brzuchu i pojechał na tydzień do Wrocławia. Żona jego brata też jest w ciąży i trzeba im pomóc wić gniazdo. Twoja cioteczna siostrzyczka będzie od ciebie starsza o jakieś trzy miesiące.
28 LUTEGO
W końcu się doczekałam. Wczoraj wieczorem cię poczułam. Ruszaj się, Maleńki.
7 MARCA
Czuję cię coraz mocniej. Rozciągasz mi się w brzuchu w poprzek. Dziwne doświadczenie.
A na dworze wiosna. Nie mogę się doczekać, kiedy wszystko zacznie kwitnąć.
13 MARCA
Czuję się coraz cięższa. Co gorsza znowu spadł śnieg. Chyba oszaleję - zima w tym roku strasznie mi się dłuży. Mierzysz już 17 cm, ważysz 430 g.
28 MARCA
Dziś przyszła na świat twoja cioteczna siostra Lilianka. Bardzo wzruszyła mnie ta wiadomość. Już niedługo ty też będziesz z nami. A Święta Wielkanocne w tym roku w bardzo wyjątkowej scenerii, bo spadło mnóstwo śniegu. Dzieci lepiły zające zamiast bałwanów.
26 KWIETNIA
Pierwsze zajęcia w szkole rodzenia. Troszkę się przeraziłam - trafiliśmy na wykład o cesarskim cięciu i oglądaliśmy sale szpitalne. Mieliśmy szczęście, bo akurat nikt nie rodził i mogliśmy zajrzeć do sali ogólnej i do porodu rodzinnego. Twój tata po wizycie na oddziale stwierdził, że nie pozwoli mi rodzić samej i zdecydował się na poród rodzinny. I dobrze, bo te "boksy" naprawdę mnie przestraszyły.
29 KWIETNIA
Ten tydzień był pełen atrakcji. Najpierw warsztaty gospel. Na próbie generalnej i koncercie finałowym stałam obok perkusji i cały czas zastanawiałam się, co słyszysz. Nawet nie drgnąłeś.
5 CZERWCA
Wreszcie sprzedaliśmy mieszkanie i możemy zacząć myśleć intensywniej o wykańczaniu naszego domu. Tymczasem czeka nas przeprowadzka do mieszkania moich rodziców, a twoich dziadków. Dużo pakowania i działań remontowych przed nami. Mam nadzieję, że zdążymy przed twoimi narodzinami.
10 CZERWCA
Chyba mamy w końcu imię dla ciebie. Antoś albo Staś, po którymś z pradziadków. Twój tata ma w tym tygodniu koncert akordeonowy. Ostro ćwiczy. Pewnie słyszysz, jak gra. Ciekawe, co sobie myślisz.
17 CZERWCA
Kolejna wizyta u lekarza. Ważysz już prawie 3 kg! I jednak zmieniliśmy plany co do twego imienia. Długo to trwało, ale już wiemy - Szymon. Wreszcie możemy zwracać się do ciebie po imieniu.
28 CZERWCA
Dziś ostatni dzień w naszym starym mieszkaniu. Jeszcze tylko kilka pamiątkowych fotografii. Jest ci chyba coraz mniej wygodnie, bo bardzo się rozpychasz. Już prawie spakowałam się do szpitala.
4 LIPCA
Pojechaliśmy na łąki i zrobiliśmy pamiątkową sesję ciążową. Tata całował mój brzuch. Kto by pomyślał, że rośniesz we mnie. To prawdziwy cud.
13 LIPCA
Bardzo nas zaskoczyłeś na wizycie u lekarza. Okazało się, że ważysz 3,5 kg. Ładnie, ładnie. Jak zwykle nie pokazałeś buzi.
19 LIPCA
No mały, dziś twój czas - miałeś się urodzić 19 lipca, wczoraj były twoje imieniny. Myślałam, że wstrzelisz się w ten termin. No, ale widać każde dziecko robi po swojemu, a nie jak rodzice by chcieli. Więc chodzę na spacerki, odpoczywam i czekam na twój znak. Tylko mi nie urośnij do 4 kg.
23 LIPCA
Od wczoraj jesteś z nami,. W niedzielę o czwartej rano poczułam lekkie skurcze. Stwierdziłam, że nie ma sensu jechać od razu do szpitala. Gdy powiedziałam tacie, że mam skurcze, nie uwierzył mi. Cała rodzina pojechała nad wodę, a my zostaliśmy w domu. Spacerowaliśmy, rozmawialiśmy, jedliśmy pyszne ciastka. Pogoda była piękna. Taka spokojna, leniwa niedziela.
Do szpitala pojechaliśmy w poniedziałek koło 10. Po badaniu lekarz wykrzyknął: "Dziś pani urodzi!". Wywiad, wypełnianie dokumentacji, badania, podłączenie do kroplówki i wreszcie poszliśmy do sali porodu rodzinnego. Twój tata bardzo mi pomagał. Siedziałam na piłce i pisałam SMS-y do znajomych, że już się zaczęło. W pewnym momencie moja mama napisała mi, że Kate też jest w szpitalu. Ścigałyśmy się z księżną, he, he. Trochę się namęczyłam, aż w końcu o godzinie 16.10 urodziłeś się. Położyli mi ciebie na piersi. Byłeś taki maleńki i tak słodko pachniałeś. Ważyłeś 3050 g (pan doktor na szczęście ciut się pomylił co do wagi) i mierzyłeś 53 cm.
Witaj, Szymonie.
Teraz dopiero zaczyna się przygoda.
Chyba mamy w końcu imię dla ciebie. Antoś albo Staś, po którymś z pradziadków. Twój tata ma w tym tygodniu koncert akordeonowy. Ostro ćwiczy. Pewnie słyszysz, jak gra. Ciekawe, co sobie myślisz.
17 CZERWCA
Kolejna wizyta u lekarza. Ważysz już prawie 3 kg! I jednak zmieniliśmy plany co do twego imienia. Długo to trwało, ale już wiemy - Szymon. Wreszcie możemy zwracać się do ciebie po imieniu.
28 CZERWCA
Dziś ostatni dzień w naszym starym mieszkaniu. Jeszcze tylko kilka pamiątkowych fotografii. Jest ci chyba coraz mniej wygodnie, bo bardzo się rozpychasz. Już prawie spakowałam się do szpitala.
4 LIPCA
Pojechaliśmy na łąki i zrobiliśmy pamiątkową sesję ciążową. Tata całował mój brzuch. Kto by pomyślał, że rośniesz we mnie. To prawdziwy cud.
13 LIPCA
Bardzo nas zaskoczyłeś na wizycie u lekarza. Okazało się, że ważysz 3,5 kg. Ładnie, ładnie. Jak zwykle nie pokazałeś buzi.
19 LIPCA
No mały, dziś twój czas - miałeś się urodzić 19 lipca, wczoraj były twoje imieniny. Myślałam, że wstrzelisz się w ten termin. No, ale widać każde dziecko robi po swojemu, a nie jak rodzice by chcieli. Więc chodzę na spacerki, odpoczywam i czekam na twój znak. Tylko mi nie urośnij do 4 kg.
23 LIPCA
Od wczoraj jesteś z nami,. W niedzielę o czwartej rano poczułam lekkie skurcze. Stwierdziłam, że nie ma sensu jechać od razu do szpitala. Gdy powiedziałam tacie, że mam skurcze, nie uwierzył mi. Cała rodzina pojechała nad wodę, a my zostaliśmy w domu. Spacerowaliśmy, rozmawialiśmy, jedliśmy pyszne ciastka. Pogoda była piękna. Taka spokojna, leniwa niedziela.
Do szpitala pojechaliśmy w poniedziałek koło 10. Po badaniu lekarz wykrzyknął: "Dziś pani urodzi!". Wywiad, wypełnianie dokumentacji, badania, podłączenie do kroplówki i wreszcie poszliśmy do sali porodu rodzinnego. Twój tata bardzo mi pomagał. Siedziałam na piłce i pisałam SMS-y do znajomych, że już się zaczęło. W pewnym momencie moja mama napisała mi, że Kate też jest w szpitalu. Ścigałyśmy się z księżną, he, he. Trochę się namęczyłam, aż w końcu o godzinie 16.10 urodziłeś się. Położyli mi ciebie na piersi. Byłeś taki maleńki i tak słodko pachniałeś. Ważyłeś 3050 g (pan doktor na szczęście ciut się pomylił co do wagi) i mierzyłeś 53 cm.
Witaj, Szymonie.
Teraz dopiero zaczyna się przygoda.
POPULARNE
NAJNOWSZE
-
MEN: Uczniowie nie wrócą do szkół przed wakacjami. Jak będzie wyglądała nauka od września?
-
Quiz z okazji dnia dziecka. Uważajcie, nie należy do najprostszych! Średnia 13/21
-
Transpłciowa modelka spodziewa się dziecka. Jej partner jest w ósmym miesiącu ciąży
-
Śmiertelnie chory nastolatek poślubił swoją szkolną miłość. "Wiedziałem, że chcę ją poślubić zanim rak powróci"
-
Mama czytała ci bajki? Sprawdźmy, czy jeszcze coś z nich pamiętasz
- Zasiłek chorobowy. Ile dni się nam należy?
- UODO ostrzega: niektóre zabawki zagrażają danym dziecka
- Sara Boruc pokazała zdjęcie syna w szarym dresie. To Balenciaga. Cena? Wysoka to mało powiedziane
- W wyszkowskiej prywatnej klinice po cesarskim cięciu zaszyto jej w brzuchu półmetrową chustę. Mogła umrzeć
- Sąd nakazał babci usunąć zdjęcia wnuków z Facebooka. Jeśli tego nie zrobi, może sporo zapłacić
allegropajew
Oceniono 10 razy 2
To małżeństwo rozleci się, zanim większość doczyta ten bełkot do końca. Z drugiej strony nie wiadomo, kto kogo zostawi, no bo skoro tata wygląda jak 10cm płód, to gratuluję mamusi gustu rodem z Nostromo.
Gościula