Rzeżączka - przyczyny, objawy i leczenie

Rzeżączka jest zakaźną chorobą przenoszoną najczęściej drogą płciową. Odpowiadają za nią bakterie Neisseria gonorrhoeae, bytujące w wilgotnych okolicach ciała. Jej objawy są nieswoiste i mylące, a nieleczona choroba może prowadzić do wielu poważnych powikłań. Jakie są objawy rzeżączki i jak ją leczyć?
Zobacz wideo

Co to jest rzeżączka?

Rzeżączka (tryper) to choroba weneryczna wywoływana przez dwoinki rzeżączki Neisseria gonorrhoeae, która bytuje najczęściej w wilgotnych okolicach ciała - jamie ustnej, odbytnicy, drogach moczowo-płciowych, a rozwijają się w środowisku wilgotnym i ciepłym.

Bakteria przenosi się najczęściej drogą płciową, przez kontakty seksualne z zarażoną osobą, choć do zarażenia się nią może dojść także w innych okolicznościach, drogą pośrednią, poprzez korzystanie z publicznych toalet czy używanie tych samych przedmiotów higieny codziennej, np. gąbek lub ręczników. Narażone są na nią także maluchy podczas porodu - wówczas rzeżączka może wywołać zakażenie oczu prowadzące do uszkodzenia rogówki i upośledzenia wzroku.

Rzeżączka - objawy

Ponieważ objawy rzeżączki są niejednoznaczne, chorzy na nią mogą nie zdawać sobie sprawy, że doszło do zakażenia. Pierwsze objawy pojawiają się kilka dni po kontakcie z bakterią, przy czym u mężczyzn rozwijają się one szybciej niż u kobiet.

U mężczyzn objawami rzeżączki jest:

  • swędzenie i infekcja okolicy odbytu,
  • ból i pieczenie cewki moczowej,
  • ropna wydzielina z cewki moczowej,
  • obrzęk i tkliwość najądrzy,
  • zapalenie żołędzi.

Zdarza się, że rzeżączka przebiega w sposób bezobjawowy. Wówczas przechodzi w stan przewlekły, a jej objawy łagodnieją.

U kobiet objawami rzeżączki są:

  • zapalenie cewki moczowej,
  • zapalenie kanału szyjki macicy,
  • świąd i infekcje w okolicach odbytu,
  • ból podczas stosunku seksualnego,
  • dolegliwości bólowe w podbrzuszu,
  • upławy,
  • gorączka,
  • krwawienia międzymiesiączkowe.

Rzeżączka może atakować także inne narządy, np. gardło, spojówki, a także skórę czy stawy.

Rzeżączka - badanie

W przypadku zaobserwowania niepokojących objawów należy zgłosić się do lekarza - dermatologa, ginekologa lub lekarza rodzinnego.

Diagnostyka rzeżączki opiera się na wywiadzie lekarskim oraz badaniu na obecność dwoinki rzeżączki. Aby wykryć chorobę wystarczy pobrać wymaz - z pochwy, cewki moczowej, szyjki macicy, w zależności od lokalizacji choroby. Rzeżączka może współistnieć z innymi chorobami przenoszonymi drogą płciową.

Rzeżączka - leczenie

Rzeżączkę leczy się antybiotykami, najczęściej penicyliną. Konieczne jest poddanie terapii także partnera, z którym chory utrzymuje kontakty seksualne. Wyleczenie rzeżączki jest możliwe - po zakończonym leczeniu należy wykonać badanie kontrolne, by mieć tego pewność.

Leczenie rzeżączki musi być nadzorowane przez lekarza, gdyż wszelkie próby samodzielnego leczenia mogą prowadzić do przewlekłego zakażenia i mieć poważne konsekwencje.

Nieleczona rzeżączka może prowadzić do powikłań, takich jak zapalenie przydatków u kobiet czy zapalenie jąder i najądrzy u mężczyzn, zakażenie układu moczowo-płciowego, zapalenie stawów, zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych, posocznicy czy bezpłodności.

Co zrobić, by nie zachorować na rzeżączkę?

Rzeżączka jest chorobą bardzo rozpowszechnioną, dlatego by na nią nie zachorować, należy przestrzegać pewnych zasad. Przede wszystkim warto unikać przypadkowych stosunków seksualnych lub kontaktów intymnych z osobą, która ma wielu partnerów. Zawsze trzeba myśleć o zabezpieczeniu i używać prezerwatyw.

Nie mniej ważne jest, by unikać używania wspólnych ręczników, gąbek i innych przedmiotów higieny osobistej, a i zwracać uwagę na bezpieczne korzystanie z publicznych toalet.

Ważne, aby każda ciężarna kobieta wykonała badania w kierunku zakażenia rzeżączką. To pomoże uniknąć zarażenia dziecka podczas porodu i pojawienia się rzeżączkowego zapalenia spojówek u noworodka (profilaktycznie stosuje się zabieg Credego, polegający na przemywaniu oczu dziecka 1-procentowym roztworem azotanu srebra).

Więcej o:
Copyright © Agora SA