Obywatelstwo dziecka – co mówi prawo?
Zgodnie z polskim prawem, jak możemy przeczytać na stronie internetowej powroty.gov.pl, obywatelstwo dziecka urodzonego za granicą zależy od:
- obywatelstwa jego rodziców oraz
- prawa obowiązującego w kraju, w którym się ono urodziło.
Jeżeli co najmniej jedno z rodziców posiada obywatelstwo polskie, dziecko nabywa polskie obywatelstwo bez względu na miejsce urodzenia. W takim przypadku rodzice powinni w ciągu 3 miesięcy od dnia urodzenia dziecka złożyć wspólne oświadczenie przed właściwym organem – konsulem (dla osób zamieszkałych za granicą) lub starostą (dla osób zamieszkałych w Polsce).
Obywatelstwo dziecka – przyznawanie obywatelstwa na świecie
Przyznawanie obywatelstwa dzieciom urodzonym zagranicą odbywa się na nieco innych zasadach. Dwa najpopularniejsze systemy prawa w zakresie przyznawania obywatelstw na świecie to:
- ius soli, tj. prawo ziemi
- ius sanguinis, tj. prawo krwi.
Zgodnie z zasadą ius soli, dziecko dostaje obywatelstwo tego kraju, na którego terytorium zostanie urodzone. Prawo ziemi ma też zastosowanie na pokładach statków handlowych oraz okrętów i samolotów pasażerskich. Porody w samolotach zdarzają się niezwykle rzadko, jednak system prawny przewidział także taką ewentualność.
Z kolei zgodnie z drugą zasadą ius sanguinis, inaczej nazywaną prawem krwi, dziecko automatycznie dostaje obywatelstwo kraju, którego obywatelem jest przynajmniej jedno z rodziców.
Reguluje to art. 14 Ustawy o nabyciu obywatelstw:
Małoletni nabywa obywatelstwo polskie przez urodzenie, w przypadku gdy (1) co najmniej jedno z rodziców jest obywatelem polskim; (2) urodził się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, a jego rodzice są nieznani, nie posiadają żadnego obywatelstwa lub ich obywatelstwo jest nieokreślone
Warto wiedzieć, że prawo ziemi (ius soli) obowiązuje na przykład w: Argentynie, Brazylii, Kanadzie, Stanach Zjednoczonych, Wenezueli czy Meksyku. Natomiast prawo krwi (ius sanguini) jest obowiązującym w: Austrii, Kanadzie, Czechach, Niemczech, Norwegii i na Ukrainie.
