Opis dworku w Soplicowie, czyli jeden z najważniejszych motywów w "Panu Tadeuszu"

Opis dworku w Soplicowie, czyli przykład sielankowej siedziby szlacheckiej

Opis dworku w Soplicowie, który serwuje nam Mickiewicz, przywołuje na myśl typowy dworek szlachecki. Otoczony zielenią, pośród pól, w pobliżu przepływającej rzeczki, jest dość rozłożystą budowlą. Pierwszy w oczy rzuca się ganek i białe ściany. Budynek nie jest wielki, ale bardzo zadbany. Wokół dworku widać także zabudowania folwarczne. Wszystko przemawia za tym, że dworek jest zasobny, a gospodarze dbają o jego kondycję. Otwarta brama symbolizuje polską gościnność. Każdy, kto ma pokojowe zamiary znajdzie w Soplicowie schronienie i gościnę.

Opis domu w Soplicowie. Patriotyczne tradycje

Opis domu w Soplicowie jest przykładem domu o patriotycznych tradycjach. W dworku w Soplicowie na każdym kroku widać przywiązanie do polskich tradycji i historii. Ściany przyozdabiają portrety ważnych dla kraju i Polaków bohaterów. Wśród nich znajdują się: Kościuszko, Rejtan, Jasiński, Korsak. W domu znajduje się również zegar, który wygrywa Mazurka Dąbrowskiego. Oprócz przedmiotów świadczących o patriotyzmie gospodarzy, w domu w Soplicowie pielęgnuje się także tradycje polskie. Gospodarz jest gościnny, dba o swoich gości. Ważną uroczystość w dworku rozpoczyna się polonezem, który również jest symbolem kultury polskiej. Od polskości nie sposób uciec w Soplicowie, mimo tego że Polski nie ma na mapach Europy.

Opis dworku w Soplicowie: wersy

Opis dworku w Soplicowie Mickiewicz zawarł w kilkunastu wersach na początku epopei. Uzyskujemy szczegółowy portret miejsca, które jest ostoją kultury i historii polskiej.

"Śród takich pól przed laty, nad brzegiem ruczaju,

Na pagórku niewielkim, we brzozowym gaju,

Stał dwór szlachecki, z drzewa, lecz podmurowany;

Świeciły się z daleka pobielane ściany,

Tym bielsze, że odbite od ciemnej zieleni

Topoli, co go bronią od wiatrów jesieni.

Dom mieszkalny niewielki, lecz zewsząd chędogi,

stodołę miał wielką, i przy niej trzy stogi

Użątku, co pod strzechą zmieścić się nie może.(...)

Brama na wciąż otwarta przechodniom ogłasza,

Że gościnna, i wszystkich w gościnę zaprasza.

(...) We dworze pusto: bo drzwi od ganku zamknięto

Zaszczepkami i kołkiem zaszczepki przetknięto.

Podróżny do folwarku nie biegł sług zapytać,

Odemknął, wbiegł do domu, pragnął go powitać.

(...) Wbiega i okiem chciwie ściany starodawne

Ogląda czule, jako swe znajome dawne.

Też same widzi sprzęty, też same obicia,

Z którymi się zabawiać lubił od powicia,

Lecz mniej wielkie, mniej piękne niż się dawniej zdały.

też same portrety na ścianach wisiały:

Tu Kościuszko w czamarce krakowskiej, z oczyma

Podniesionymi w niebo, miecz oburącz trzyma;

Takim był, gdy przysięgał na stopniach ołtarzów,

Że tym mieczem wypędzi z Polski trzech mocarzów,

Albo sam na nim padnie. Dalej w polskiej szacie

Siedzi Rejtan, żałośny po wolności stracie;

W ręku trzyma nóż ostrzem zwrócony do łona,

A przed nim leży Fedon i żywot Katona.

Dalej Jasiński, młodzian piękny i posępny;

Obok Korsak, towarzysz jego nieodstępny:

Stoją na szańcach Pragi, na stosach Moskali,

Siekąc wrogów, a Praga już się wkoło pali.

Nawet stary stojący zegar kurantowy

W drewnianej szafie poznał, u wniścia alkowy;

I z dziecinną radością pociągnął za sznurek,

By stary Dąbrowskiego usłyszeć mazurek."

Dworek w Soplicowie "Pan Tadeusz" - symbol Polski

Dworek w Soplicowie z "Pana Tadeusza" to symbol małej ojczyzny. Tu mimo zaborów, ucisku najeźdźców, wciąż dba się o zachowanie polskości. Dom jest ostoją tradycji, kultury i historii polskiej. Otaczająca dwór przyroda wyznacza tempo życia we dworze, w którym można zapomnieć o problemach i tym, co dzieje się w wielkim świecie. Soplicowo jest bowiem swoistą "małą ojczyzną", rajem dla ludzi, którzy poszukują spokoju i kontaktu z naturą, ale także dla tych którzy cenią sobie wartości patriotyczne.

Zobacz też: "Pan Tadeusz": plan wydarzeń - jak go napisać? Podpowiadamy!