Liczebniki - rodzaje, odmiana, pisownia z "nie"

Liczebniki to części mowy wyrażające liczbę, ilość, wielokrotność lub kolejność. Odpowiadają na pytania: ile? który z kolei? Sprawiają często sporo kłopotów. Jakie są rodzaje liczebników? Na czym polega odmiana i jak pisać partykułę "nie" z liczebnikami? Jakie błędy najczęściej popełniamy w ich zapisie?

Liczebniki to odmienne części mowy, które z definicji określają cechy ilościowe desygnatu: liczbę, ilość, liczebność, wielokrotność lub kolejność. Odpowiadają na pytania: ile? który z kolei? Ich funkcją jest określanie liczby osób, zwierząt, rzeczy, zjawisk, jak również kolejności osób, zwierząt, rzeczy, zjawisk.

Czy odrabiać z dzieckiem prace domowe?

Zobacz wideo

Rodzaje liczebników

W języku polskim wyróżnia się następujące rodzaje:

  • liczebniki główne, wyrażające liczbę, na przykład: jeden, dwa, trzy,
  • liczebniki porządkowe, wskazujące na kolejność, na przykład: pierwszy, drugi, trzeci,
  • liczebniki zbiorowe, służące do określania mniejszych lub większych grup osób, na przykład: dwoje, troje, czworo,
  • liczebniki ułamkowe, wyrażające części, na przykład: jedna druga, trzy czwarte,
  • liczebniki nieokreślone, wskazujące na mniej precyzyjnie określoną liczbę lub ilość osób lub przedmiotów, na przykład kilka, wiele, dużo,
  • liczebniki mnożne, oznaczające wielokrotność lub liczbę identycznych części, z których składa się dany przedmiot, na przykład pojedynczy, podwójny, potrójny,
  • liczebniki wielorakie, wskazujące na liczbę części składowych, gatunków czy odmian jakiegoś przedmiotu, na przykład trojaki.

W zdaniu liczebnik może pełnić funkcję przydawki (Dwa auta minęły się na wąskiej drodze), orzecznika w orzeczeniu imiennym (Ta pani była pierwsza), podmiotu (Wybiła dwunasta), okolicznikiem sposobu  (Do egzaminu podchodził dwukrotnie).

Liczebniki - odmiana

Liczebnik to odmienna część mowy. I tak:

1. Liczebniki główne i porządkowe odmieniają się przez przypadki i rodzaje, na przykład:

  • dwie książki, dwoma książkami,
  • dwa krzesła, dwóch krzeseł.

2. Liczebniki zbiorowe i ułamkowe odmieniają się tylko przez przypadki, na przykład:

  • sześcioro, (z) sześciorgiem, (o) sześciorgu,
  • jedna piąta, jednej piątej, jedną piątą.

3. Liczebniki porządkowe, jako jedyne liczebniki, odmieniają się przez przypadki i liczby, na przykład:

  • druga okładka książki,
  • pierwsze strony gazet.

Jak pisać "nie" z liczebnikami?

"Nie" z liczebnikami pisze się rozłącznie. Wyjątek stanowią liczebniki niejeden, chyba że w konstrukcjach wyrażających przeciwstawienie (np. nie jeden, a dwa) oraz zaprzeczenia liczebników nieokreślonych (np. niedużo, niemało, niewiele).

Jak zapisywać liczebniki?

Aby zapis liczebników nie sprawiał kłopotu, warto zapamiętać rządzące nimi reguły. I tak:

  • słownie zapisuje się liczby mniejsze, zaś większe podaje się, używając zapisu cyfrowego (na przykład 10 000). Nie jest to jednak reguła. Najważniejsza jest konsekwencja. W obrębie jednego tekstu nie należy łączyć dwóch sposobów i dwóch różnych sposobów zapisu (np. Kupiłam 2 książki, ale mam w planach kupienie kolejnych czterech). Raz obranej pisowni (czyli albo słownej, albo cyfrowej) należy trzymać się konsekwentnie w obrębie całej pracy,
  • liczebniki główne i porządkowe można zapisywać za pomocą liczb, przy czym liczebnik porządkowy oznacza się kropką po cyfrze. Tym samym zapis "3" w tekście pisanym oznacza "trzy", zaś "3." – "trzeci".

Liczebniki - typowe problemy

Zapis liczebników często sprawia kłopoty. Pojawiają się pytania:

  • Jak odczytać rok: "dwutysięczny dziesiąty" czy "dwa tysiące dziesiąty"?

Mówimy "rok dwutysięczny", ale "rok dwa tysiące dziesiąty". Zasada wymowy liczebników porządkowych mówi, że odmienia się tylko człony dziesiątek i jedności.

  • Jak napisać: "lata 60-te", "lata ’60", "lata 60’" czy "lata 60."?

Poprawna pisownia to lata 60. (z kropką na końcu).

  • Jak napisać: ul. 3-ego Maja, ul. 3-go Maja, ul. 3 Maja czy może ul. 3. Maja?

Jedyny dopuszczalny zapis to ul. 3 Maja.

  • Jak odczytywać daty?

Odczytując daty należy pamiętać o dwóch zasadach. Po pierwsze nazwę miesiąca w dacie zawsze odmieniamy (stycznia, lutego, czerwca). Po drugie cyfrę oznaczającą dzień miesiąca odmienia się, gdy stoi w innym przypadku niż mianownik lub wołacz (26 stycznia oraz 1 lutego, dwudziesty szósty stycznia oraz pierwszy lutego).

  • "Trzysetny" czy "trzechsetny"?

Odpowiedź jest następująca: trzechsetny. Odmiana liczebników porządkowych określających kolejne setki wygląda bowiem tak:

  • 100. – setny,
  • 200. – dwusetny,
  • 300. – trzechsetny,
  • 400. – czterechsetny,
  • 500. – pięćsetny,
  • 600. – sześćsetny,
  • 700. – siedemsetny,
  • 800. – osiemsetny,
  • 900. – dziewięćsetny,
  • 1000. – tysięczny.
Więcej o:
Copyright © Gazeta.pl sp. z o.o.