Choroba kociego pazura - przyczyny, objawy i leczenie

Choroba kociego pazura, nazywana także gorączką kociego pazura, jest chorobą przenoszoną przez koty. Do zarażenia się nią dochodzi podczas zadrapania skóry przez zakażonego kociaka. Choroba kociego pazura jest chorobą ostrą o łagodnym przebiegu. Co ją wywołuje, jakie towarzyszą jej objawy i jak przebiega leczenie?
Zobacz wideo

Choroba kociego pazura, inaczej gorączka kociego pazura, to ostra bakteryjna choroba odzwierzęca przenoszona przez młode koty, która występuje na całym świecie. Czynnikiem ją wywołującym są Gram-ujemne bakterie Bartonella henselae i rzadziej Bartonella clarridgeiae, które przenikają do organizmu człowieka, najczęściej na skutek zadrapania przez zwierzę, które jest ich nosicielem. Choroba manifestuje się miejscowym stanem zapalnym węzłów chłonnych i została opisana po raz pierwszy w 1889 roku przez Henriego Parinauda.

Choroba kociego pazura - objawy

Choroba kociego pazura rozpoczyna się od zadrapania skóry przez zainfekowanego kota. W początkowym stadium przebiega bezobjawowo. Większość przypadków ma łagodny przebieg.

Zwykle w niedługim czasie pojawiają się objawy miejscowe w miejscu zadrapania. Jest to zaczerwienienie oraz zmiana pierwotna, która początkowo ma postać plamki, następnie grudki. W ciągu kilku dni przekształca się w pęcherzyk wypełniony surowiczą treścią, a potem w strup.

Po kilku tygodniach od epizodu (od 1do 6) pojawiają się inne objawy choroby. Najbardziej charakterystyczna jest tkliwość i powiększenie węzłów chłonnych, okolicznych w stosunku do zmiany pierwotnej (najczęściej pojedynczych). Z uwagi na to, że na zadrapania kota najbardziej narażone są kończyny i twarz, są to najczęściej węzły chłonne pachowe, łokciowe lub pachwinowe.

Powiększone węzły chłonne są przesuwalne względem podłoża i miękkie, mogą ulegać ropieniu, przebiciu i samoistnemu wypływaniu treści ropnej. Może, choć rzadko, pojawić się gorączka, bóle głowy i pleców, powiększenie wątroby i śledziony, zmęczenie, czyli niespecyficzne objawy ogólnoustrojowe.

Z uwagi na objawy choroba kociego pazura bywa mylona z anginą, ostrym zapaleniem gardła, mononukleozą oraz toksoplazmozą.

Choroba kociego pazura - leczenie

Do rozpoznania choroby kociego pazura niezbędny jest:

  • wywiad, który wskazuje na kontakt z młodym kotem lub zadrapanie,
  • objawy kliniczne, czyli powiększone węzły chłonne, grudkę lub krostę,
  • badania - zarówno serologiczne, jak i obrazowe węzłów chłonnych.

Leczenie polega na podaniu antybiotyku, a także stosowaniu gorących okładów na powiększone węzły chłonne. Można też włączyć leczenie objawowe: w przypadku stanów podgorączkowych lub gorączki są to preparaty przeciwgorączkowe i przeciwbólowe.

Choroba kociego pazura w większości przypadków jest chorobą samoograniczającą się i  ustępuje w ciągu maksymalnie 6 miesięcy (nawet bez leczenia, choć po zastosowaniu antybiotyków wyzdrowienie następuje szybciej). Choć ma ona zwykle łagodny przebieg, osoby z upośledzonym układem odpornościowym mogą wymagać intensywnej opieki medycznej.

Zazwyczaj choroba nie wywołuje powikłań, te mogą się jednak zdarzyć. Bywa, że węzły chłonne z ropą wymagają nakłucia i opróżnienia za pomocą grubej igły. Możliwe jest też całkowite usunięcie zajętego węzła lub węzłów chłonnych. Cięższymi i możliwymi powikłaniami choroby kociego pazura są encefalopatia (uszkodzenie mózgowia), rumień guzowaty, niedokrwistość oraz hepatosplenomegalia (powieszenie wątroby i śledziony).

"Koci pazur" i inne choroby przenoszone przez koty

Choroby przenoszone przez koty wśród ludzi występują bardzo często. Jest to nie tylko choroba kociego pazura, ale także toksoplazmoza, toksokaroza, chlamydiowe zapalenie spojówek i rogówki. Koty nie zawsze są sprawcami choroby, mogą być wyłącznie nosicielami patogenu. To dlatego tak ważne są działania zapobiegawcze. Co robić, by unikać zachorowania na choroby od kota, w tym choroby kociego pazura?

Profilaktyka powinna polegać na unikaniu kontaktu z obcymi, zwłaszcza dzikimi kotami, a także zapobieganiu zadrapaniom przez własnego pupila. Ważne jest, by podawać kotom domowym środki przeciw pchłom, gdyż to właśnie one przenoszą chorobę. Szacuje się, że co trzeci kot jest zakażony bakterią Bartonella henselae.

Więcej o:
Copyright © Agora SA