Wirus HCV - objawy zakażenia, jakie choroby wywołuje, profilaktyka i leczenie

Wirus HCV wywołuje zapalenie wątroby typu C. Często przebiega bezobjawowo, możemy być nieświadomi choroby. Jak wyglądają objawy zakażenia HCV?

Wirus HCV - co to jest?

Wirus HCV (ang. Hepatitis C Virus) wywołuje wirusowe zapalenie wątroby typu C. Wirus rozmnaża się w komórkach wątroby, powodując stan zapalny oraz uszkodzenia tego narządu. HCV występuje w sześciu odmianach, różnie odpowiadających na leczenie. W Polsce przeważają zakażenia odmianami najbardziej odpornymi na leczenie (genetotyp 1, podtyp b). Wirusem HCV można się zakazić poprzez kontakt z krwią chorego. Okres wylęgania wirusowego zapalenia wątroby typu C waha się w granicach 20-150 dni, co oznacza, że w okresie od niemal trzech tygodni do sześciu miesięcy po zakażeniu w niektórych przypadkach ujawnia się ostre zapalenie wątroby.

Wirus HCV został rozpoznany w 1989 r. Powoduje ok. 20 proc. ostrych zapaleń wątroby, przeważnie krwiopochodnych. W większości przypadków chorzy, po fazie ostrego zapalenia wątroby odzyskują zdrowie, jednak u ok. 35 proc. stan ostry zmienia się w przewlekłe zapalenie wątroby, co może przerodzić się w nowotwór lub marskość tego narządu. Według statystyk, w Polsce wirusem HCV zakażonych jest ok. 200 tys. osób. Ponieważ często wirus nie wykazuje żadnych objawów, nosi go wielu z nas, nie mając nawet świadomości o jego obecności.

Wirus HCV - szczepienie

Nie ma szczepionki działającej przeciw wirusowi wywołującemu WZW C. Wśród dostępnych szczepionek są tylko te przeciwko wirusowemu zapaleniu wątroby typu A i B (WZW A i WZW B).

Zakażenie wirusowym zapaleniem wątroby typu C: przyczyny

Wirusowe zapalenie wątroby typu C może nastąpić przez kontakt z krwią zakażonej osoby i zabiegi medyczne, w tym w szczególności przez:

  • przetoczenie krwi i produktów krwiopochodnych (dawcy krwi są badani na obecność wirusa)
  • zabiegi medyczne wykonywane przy użyciu niesterylnego sprzętu, jeśli naruszają ciągłość powłok ciała,
  • wspólnie użytkowanie przedmiotów zanieczyszczonych krwią (igły, nożyki, żyletki),
  • zabiegi piercingu, tatuażu lub kontakt z krwią np. podczas uprawiania sportów walki,
  • kontakty seksualne.

Zakażenie spowodowane jest naruszeniem ciągłości tkanek przez przekłucie, uszkodzenie skóry bądź błony śluzowej.

Na zakażenie wirusowym zapaleniem wątroby typu C szczególnie narażeni są:

  • pracownicy służby zdrowia,
  • narkomani, którzy dożylnie aplikują narkotyki (używanie tych samych igieł, co inni narkomani sprzyja rozprzestrzenianiu się zakażenia),
  • osoby, u których została przetoczona krew,
  • osoby prowadzące bogate życie seksualne (przypadkowy seks) - dotyczy to zarówno homoseksualistów, jak i heteroseksualistów,
  • pacjenci z hemofilią, u których konieczne jest podawanie czynników krzepnięcia pobieranych z krwi,
  • osoby, które utrzymują kontakt z chorymi na WZW C.

W kilku procentach przypadków do zakażenia WZW C może dojść poprzez przeniesienie wirusa z matki na dziecko w czasie ciąży i porodu. Podczas karmienia piersią nie powinno dość do zakażenia.

Objawy wirusowego zapalenia wątroby typu C

U 1/5 pacjentów pojawiły się następujące objawy:

  • nudności, wymioty, zgaga,
  • bóle mięśni, stawów, gorączka,
  • ogólne osłabienie, zmęczenie, senność,
  • brak apetytu, utrata masy ciała,
  • zażółcenie skóry.

U 1/3 chorych występuje żółtaczka z poprzedzającymi ją objawami grypopodobnymi. Po ostrym zakażeniu wirusem pojawia się postać przewlekła. Ten stan również objawia się zmęczeniem, ospałością zaburzeniami czucia, bólem mięśni, uporczywym swędzeniem skóry, oraz zaburzeniami autoimmunologicznymi, jak np.:

Chory zakażony wirusem HCV może mieć zmiany zapalne w śliniankach, zaburzenia neurologiczne o typie polineuropatii obwodowych, zdarzają się stany otępienne lub porażenia nerwów czaszkowych.

Jak rozpoznać zakażenie wirusem HCV?

Aby wykryć zakażenie wirusowym zapaleniem wątroby typu C, należy wykonać badanie krwi w celu wykrycia przeciwciał anty-HCV (pojawiających się po 4-10 tygodniach od zakażenia). Dodatni wynik badania oznacza kontakt z wirusem, lecz nie zawsze świadczy o zakażeniu. Potwierdzenie zakażenia wirusem HCV daje dopiero wynik testu molekularnego na obecność materiału genetycznego wirusa HCV (HCV RNA). Jeśli we krwi wykryto HCV RNA, czyli materiał genetyczny wirusa HCV, pacjent jest zakażony. Testem RT-PCR można ten materiał genetyczny wykryć po jednym-dwóch tygodniach od zakażenia. Jednak z powodu wysokich kosztów tego badania, rutynowo wykrywa się przeciwciała, a metodę RT-PCR stosuje się w szczególnych przypadkach (np. u pacjentów z brakiem odporności, których organizm nie wytwarza przeciwciał w odpowiedniej ilości).

U chorych ze zdiagnozowanym już WZW C wykonuje się także inne badania diagnostyczne, pozwalające ocenić stopień zaawansowania choroby i dobór leczenia. Wśród tych badań tzw. złotym standardem jest biopsja wątroby, polegająca na nakłuciu specjalną igłą i pobraniu niewielkiej ilości komórek.

Wirusowe zapalenie wątroby typu C - leczenie

Leczeniem WZW C zajmują się specjaliści chorób zakaźnych. Ich wiedza i umiejętności dają szansę na wyleczenie 98 proc. W leczeniu stosuję się rybawirynę oraz interferon alfa, które hamują rozmnażanie wirusa HCV w organizmie i zmniejszają ryzyko pojawienia się nowotworu wątroby czy marskości. Jednak najskuteczniej chorobę tę leczy się obecnie terapią bezinterferonową. Chory przyjmuje tabletki przez okres najczęściej 8-12, maksymalnie 24. tygodni. Leki działają bezpośrednio na wirusy, są skuteczniejsze i mają mniej działań niepożądanych niż wcześniej stosowane terapie. Pacjentów z ciężką marskością wątroby ratuje jedynie przeszczep wątroby.

Przeczytaj także:

Więcej o:
Copyright © Agora SA