Kołdra obciążeniowa - co to takiego i jak ją stosować?

Kołdra obciążeniowa stosowana jest przede wszystkim podczas snu. Jej zadaniem jest delikatne obciążenie ciała dziecka w nocy, po to, aby pobudzić układ proprioceptywny, który odpowiada za czucie głębokie, czyli tzw. zmysł orientacji ułożenia własnego ciała. Receptory należące do tego układu znajdują się przede wszystkim w mięśniach oraz ścięgnach, to właśnie dzięki nimi mamy świadomość swojego ciała i wiemy w jakiej znajduje się pozycji. U dzieci z autyzmem (czy z zaburzeniami ze spektrum autyzmu), zespołem Downa oraz tych, które mają problemy z koncentracją, mechanizm ten nie działa prawidłowo. Z pomocą kołdry obciążeniowej odzyskują równowagę psycho-fizyczną, korzystanie z niej pomaga także zredukować lęk oraz niepewność. Łatwiej się rozluźniają oraz uspokajają. Dzieci, które są przykrywane taką kołdrą z czasem stają się spokojniejsze, łatwiej się koncentrują i skupiają na wykonywanym zadaniu.

Kołdra obciążeniowa - jak wybrać?

Bardzo ważne jest, aby kołdra obciążeniowa była dobierana indywidualnie do każdego dziecka, uwzględniając jego potrzeby. Decydując się na jej stosowanie należy pamiętać o tym aby:

• nigdy nie kupować kołdry po innym dziecku, ta powinna być dopasowana przede wszystkim do obecnego wzrostu malucha. Zaleca się, aby była ona o około dwadzieścia centymetrów dłuższa od dziecka, tj. dla malca o wzroście 130 cm należy kupić kołdrę obciążeniową, która będzie miała 150 cm długości
• kołdra nie była za ciężka, najlepsze efekty daje korzystanie z kołder obciążeniowych, których waga nie przekracza 10-15 proc. masy ciała dziecka. Jeśli kołdra będzie za ciężka oddziaływanie na receptory będzie zbyt silne, jeśli za lekka - nie będzie działa na nie w ogóle
• wybierać kołdry uszyte z naturalnych materiałów, jak bawełna, flanela czy jedwab. Naturalny materiał jest nie tylko przyjemniejszy w dotyku, ale przede wszystkim zapewnia lepszą cyrkulację powietrza. Pozwala skórze oddychać i sprawia, że dziecko nie budzi się rano spocone

Istotne znaczenie ma samo wypełnienie kołdry. Kołdra obok klasycznego wypchania, będzie zawierała specjalne kuleczki lub granulat, które będą oddziaływały na czucie głębokie dziecka i pobudzały jego rozwój psycho-ruchowy.

1. Mikro-kuleczki stosowane są zdecydowanie najczęściej. Mają owalny kształt i zanim trafią do kołdry dziecka są odpowiednio płukane i wypalane, są także hypoalergiczne, tym samym z powodzeniem mogą być nimi przykrywane dzieci chorujące na alergię lub mające skórę bardziej podatną na podrażnienia. Kołdry obciążeniowe z tym wypełnieniem - kołdry obciążeniowe są pikowane, każdy kwadrat ma ok. 10 cm i to właśnie w obrębie ich szwów wszywane są mikro-kuleczki - charakteryzują się tym, że mają nieco niższą temperaturę niż temperatura ciała człowieka. Dodatkowo podczas ruszania kołdrą wyraźnie słychać przesypywanie kuleczek
2. Alternatywą dla mikro-kuleczek jest szklany granulat. Przy wyborze kołdry z takim wypełnieniem trzeba zwrócić uwagę na to, aby ich średnica nie była ani za mała, ani za duża. Zbyt mały może się zbytnio przemieszczać, przez co kołdra starci swoją podstawową funkcję. Zbyt duża może podrażniać skórę. Uważać trzeba na te kołdry obciążeniowe, które zamiast granulatu czy kuleczek maja np. gorczycę. Pod takim przykryciem dziecko bardziej się poci i - co gorsza - taka kołdra nie będzie się nadawała do prania mechanicznego. 

Kołdra obciążeniowa - dlaczego warto ją stosować?

Korzystanie z kołdry obciążeniowej jest doskonałym uzupełnieniem terapii sensorycznej. To przede wszystkim zajęcia ruchowe, które mają na celu zwiększyć świadomość ciała u dziecka. Dzieci w dużej mierze poprzez zabawę, tj. huśtanie się, skakanie na trampolinie, jazdę na deskorolce czy zabawę w basenie z piłeczkami, poznają swoje ciało, jego możliwości, a także to, jak nad nim panować i jak je kontrolować. Terapia wspomaga także prawidłowy rozwój układu nerwowego.

Czytaj także:

Wszystkimi zmysłami. Integracja sensoryczna u dzieci

Dziecko odbiera świat wszystkimi zmysłami. Na podstawie zdobytych wcześniej doświadczeń mózg analizuje nową sytuację i dopasowuje ją do znanego już schematu i wymusza na dziecku określone zachowania. Czasem jednak zdarza się, że u dzieci z autyzmem, zespołem Downa czy z zaburzeniami ze spektrum autyzmu, mózg nie radzi sobie z nadmiarem bodźców. Nie potrafi ich rozpoznać i przeanalizować. Przez co dziecko ma za dużo energii, nie umie sobie z nią poradzić, nie potrafi się też skoncentrować na jednym zadaniu. I tu z pomocą przychodzi terapia sensoryczna, która uczy dziecko panować nad ciałem i umysłem.   

To także może cię zainteresować:

• W Niemczech wiercące się dzieci siedzą w kamizelkach z piaskiem. Dobra metoda czy tortura?
• Bezdech senny u dziecka: przyczyny, objawy, leczenie
• Zaburzenia rozwoju psychicznego - dysleksja, dysgrafia, dysortografia