Co to jest dysleksja?
Dysleksja nie jest chorobą, lecz zaburzeniem, które objawia się kłopotami z przyswajaniem wiedzy i problemami w uczeniu się. Największe trudności sprawia czytanie i pisanie. Zaburzenia dotyczą dzieci zdrowych, prawidłowo rozwiniętych intelektualnie, a jednocześnie takich, u których nie stwierdzono jakichkolwiek wad narządu wzroku i słuchu. Nie mają też schorzeń na tle neurologicznym i żyją w prawidłowym środowisku. Za takie środowisko uznaje się odpowiednią opiekę w domu i w szkole, są pod kontrolą nauczycieli, przebywają w otoczeniu opiekunów dydaktycznych. Dysleksja to często występujący problem. Szacuje się, że występuje w zmiennym nasileniu i dotyczy nawet od kilku do-kilkunastu procent całej populacji.
Dysleksja – jak wygląda leczenie? Czy jest możliwe wyleczenie?
Dysleksji nie da się całkowicie wyleczyć. Jest to schorzenie, z którym żyje się przez całe życie. Specyfika tej dolegliwości wymaga zatem podejmowania różnych strategii leczenia. Chcąc czerpać korzyści z leczenia, rekomenduje się wyćwiczenie rozmaitych strategii postępowania, które sprawią, że dysleksja nie będzie utrudniać normalnego funkcjonowania i codziennego życia. Dobre efekty przynosi podjęcie terapii pedagogicznej (uczestnictwo w zajęciach kompensacyjno-korekcyjnych). Istotny jest również termin rozpoczęcia terapii - są dowody na to, że im szybciej rozpocznie się terapię, tym korzystniej dla dziecka. Dzieci, które skończą dziesiąty rok życia i w dalszym ciągu utrzymują się u nich objawy dysleksji, powinno się skierować na pogłębioną diagnozę dysleksji.
Dysleksja - przyczyny
Nie ma badań, które jednoznacznie wskazują przyczyny dysleksji. Opisane zostały szczegółowo cechy, które odróżniają dyslektyków od nie-dyslektyków. Wśród tych cech wymienia się m.in. inny rozkład aktywności części mózgu podczas wykonywania nieskomplikowanych ćwiczeń językowych. Te informacje są o tyle ważne, że w jednoznaczny sposób potwierdzają umiejscowienie dysleksji na podłożu biologicznym.
Kim jest dyslektyk?
Kim jest dyslektyk? Kiedyś dyslektyk uważany był za zdolnego, choć leniwego ucznia. Inteligentny, a dostaje same negatywne oceny, nie umie płynnie czytać, robi poważne błędy. Jednak nie zaniedbuje nauki, stara się i przykłada, robi wszystko by szło mu lepiej, by nie popełniać błędów. Jednak jego wysiłki nie przekładają się na wyniki. Cały czas dostaje kiepskie stopnie, czuje że nie jest w stanie spełnić wymagań rodziców i nauczycieli. Wpada w kompleksy i zamyka się w sobie.
Dziś już wiemy, że dyslektyk to zdolny uczeń, który ma pewnego rodzaju zaburzenia, dlatego wymaga szczególnego podejścia. Chodzi przede wszystkim o otrzymanie właściwej pomocy w szkole i oparcie w rodzicach. W przeciwnym razie wada może się pogłębić, a nawet doprowadzić do zahamowania rozwoju intelektualnego. Uczeń, który nie będzie odpowiednio poprowadzony nie tylko się zniechęci, ale również może zaprzestać nauki, bo po co się uczyć, skoro i tak nie będzie otrzymywał satysfakcjonujących ocen? W konsekwencji może dojść do tego, że zdolny, młody człowiek nie ukończy studiów.
Dysleksja - objawy
Dysleksja przejawia się zazwyczaj w następujących problemach: popełnianie dużej ilości błędów ortograficznych, niestaranny charakter pisma, mylenie w wymowie głosek o podobnym brzmieniu czy też mylenie w zapisywaniu podobnie wyglądających liter. Ze względu na te problemy, wśród zaburzeń dyslektycznych wymienia się:
- dysortografię - czyli utrudnienia związane z nauką poprawnego pisania - popełnianie błędów ortograficznych w dużej ilości,
- dysgrafię - trudności z poprawnym pisaniem - niestaranny charakter pisma, trudny do rozczytania,
- dysleksję - problemy polegająca na niezrozumienia przeczytanego tekstu,
- dyskalkulię – kłopoty z przyswojeniem wiedzy matematycznej.
Objawy wskazujące na dysleksję są możliwe do wykrycia w krótkim czasie po rozpoczęciu nauki w szkole.
Jakie są najczęstsze zaburzenia uczenia?
Dysleksja - postawienie diagnozy
Diagnozowanie dysleksji nie jest skomplikowane, ale wymaga opinii z kilku źródeł. Przede wszystkim, aby zdiagnozować dysleksję trzeba przeprowadzić badanie psychologiczne i pedagogiczne. Istotne jest również wydanie opinii.
Diagnoza dysleksji umożliwia określenie przyczyn i podłoża występujących problemów w nauce. Jest oparta na analizie opinii z placówki, do której uczęszcza uczeń, prac wykonywanych przez dziecko, wywiad przeprowadzony z rodzicami/opiekunami dziecka i wykluczenie innych przyczyn trudności w nauce - pochodzenia organicznego.
