Jak niepełnosprawne intelektualnie dziecko wpływa na siostrę lub brata? "Stawia wyjątkowe wymagania"

Dziecko z niepełnosprawnością wpływa na całą rodzinę, to wiadomo od dawna. Naukowcy wskazują, jak oddziałowuje na swoje rodzeństwo. Jest ono bardziej empatyczne, nie ryzwalizuje ze sobą. Co jeszcze?

Dziecko niepełnosprawne intelektualne a relacje z rodzeństwem

Naukowcy z uniwersytetu w Tel Awiwie i uniwersytetu w Hajfie postanowili sprawdzić, czy relacje między zdrowym rodzeństwem, a takim, w których jedno z dzieci jest niepełnosprawne intelektualne, różnią się. Wyniki badań opublikowano w czasopiśmie medycznym Research in Developmental Disabilities. Wynika z nich, że rodzeństwo dzieci niepełnosprawnych intelektualnie jest bardziej empatyczne, ma też lepsze relacje z bliskimi.

Dzieci, które mają rodzeństwo niepełnosprawne intelektualne, otrzymały wyższe wyniki w empatii, nauczaniu i bliskości, a niższe w przypadku konfliktów i rywalizacji, w porównaniu z dziećmi, których rodzeństwo rozwija się normalnie

- wskazuje Anat Zaidman-Zait, profesor z uniwersytetu w Tel Awiwie. "Posiadanie niepełnosprawnego dziecka w rodzinie stawia wyjątkowe wymagania wszystkim jej członkom, także rodzeństwu. Mimo istniejących wyzwań, często towarzyszą temu pozytywy, zarówno to krótko-, jak i długoterminowe" - dodaje naukowiec.

Wyniki badania wskazują, że dzieci, które mają niepełnosprawne rodzeństwo są bardziej nakierowane na rodzinę, na wzajemnie wspieranie się. Są one bardziej rozwinięte emocjonalnie, co może mieć wpływ na ich cechy charakteru, takie jak wytrwałość, poczucie odpowiedzialności czy dojrzałość. Mają one także lepiej rozwinięte umiejętności społeczne. Zdaniem naukowców, dzieci, które mają niepełnosprawne rodzeństwo są bardziej wyczulone na potrzeby innych. Rodzice z kolei są bardziej zaangażowani w relacje między ich dziećmi.

Szczegóły badania

W badaniu wzięło udział 61 dzieci w wieku od ośmiu do trzynastu lat, połowa z nich ma rodzeństwo niepełnosprawne intelektualnie. Naukowcy poprosili dzieci, aby narysowali siebie i bliskich. Ich prace zostały później ocenione, zwracano uwagę na szczegóły takie jak odległość postaci od siebie, ich wielkość, liczbę detali czy obecność rodziców. Dzieci wypełniały także kwestionariusz, który miał ocenić ich poczucie bliskości czy rywalizację z rodzeństwem. Na pytania odpowiadały także matki, miały one ocenić relacje dzieci, czy ich przystosowanie społeczno-emocjonalne. Badacze uważają, że to rysunki wnoszą do ich pracy więcej - na zadawane pytania można było odpowiedzieć tak, jak się tego społecznie oczekuje.

Jakie są najczęstsze choroby genetyczne?

Zobacz wideo
Więcej o:
Copyright © Agora SA