Zapalenie pochwy jest infekcją intymna, która dotyka błonę śluzowej pochwy, choć zdarza się, że przechodzi także na srom. To jedna z częstych przypadłości ginekologicznych. Zapalenie pochwy może mieć różne podłoże, stąd wyróżnia się zapalenie pochwy grzybicze, bakteryjne, rzęsistkowe czy pasożytnicze. Infekcja pochwy może mieć także podłoże wirusowe.
U podłoża zapalenia pochwy leżą zaburzenia równowagi flory bakteryjnej w obrębie okolic intymnych. Dochodzi do nich, kiedy ilość pałeczek kwasu mlekowego spada i wzrasta pH pochwy. W rezultacie szkodliwe drobnoustroje nie giną w naturalnie kwaśnym środowisku, a namnażają się. To wywołuje różne dolegliwości. Zaburzenie flory bakteryjnej pochwy sprzyja zakażeniom wywołanym przez grzyby, bakterie lub pasożyty.
Naturalną równowagę w mikroflorze pochwy mogą burzyć różne czynniki: zmiany hormonalne, osłabienie i infekcje, antybiotykoterapia, przemęczenie, stres, ale również cukrzyca bądź zła dieta.
W zależności od rodzaju patogenu, który wywołał zapalenie pochwy, zależą zarówno objawy infekcji, jak i leczenie. Nieco inaczej się objawia, a i innej terapii wymaga infekcja na tle bakteryjnym, a inaczej ta wywołana przez grzyby (infekcje grzybicze i bakteryjne to dwie najczęstsze przyczyny zapalenia pochwy). Wszystkie jednak mają wiele objawów wspólnych. Są nimi:
Grzybicze zapalenie pochwy, zwane także grzybicą, drożdżycą lub kandydozą, wywołuje grzyb Candida albicans. Do zarażenia patogenem może dojść podczas kontaktów seksualnych, ale i poprzez korzystanie z publicznych toalet czy basenów.
Objawami zapalenie pochwy o charakterze grzybiczym są:
Leczenie grzybicy pochwy polega na stosowaniu maści, tabletek, kremów czy globulek przeciwgrzybiczych.
Bakteryjne zapalenie pochwy to inaczej waginoza bakteryjna. Do zakażenia może dojść na drodze kontaktów seksualnych, ale sprzyja jej także niewłaściwa higiena osobista, stosowanie wkładek domacicznych oraz antybiotyków.
Obawami bakteryjnego zapalenia pochwy są upławy: obfite, białawe, o specyficznym (rybim) zapachu.
Leczenie waginozy polega na stosowaniu leków przepisanych przez lekarza (antybiotyki i leki miejscowe). Bakteryjnego zapalenia pochwy nie wolno zaniedbać i lekceważyć, ponieważ konsekwencją może być zapalenia cewki moczowej, zapalenia narządów miednicy mniejszej, a także bezpłodność.
Za rzęsistkowe zapalenie pochwy odpowiada zakażenie pierwotniakami - rzęsistkiem pochwowym. Najbardziej charakterystycznym objawem tego rodzaju zapalenia pochwy są obfite żółtozielone i zwykle cuchnące upławy.
Pasożytnicze zapalenie pochwy najczęściej wywołują owsiki, które mogą zostać przeniesione z odbytu do pochwy podczas nieprawidłowego podmywania się bądź podcierania.
Infekcja pochwy może mieć także podłoże wirusowe. Choroby pochwy przez nie wywołane należą do tak zwanych chorób przenoszonych drogą płciową. Najpowszechniejszą wirusową infekcją pochwy jest zakażenie wirusem HPV, czyli wirusem brodawczaka ludzkiego (opryszczka pochwy i sromu).
Bez względu na przyczynę, wystąpienie stanu zapalnego pochwy jest wskazaniem do wizyty u ginekologa. Lekarz, aby postawić diagnozę przeprowadza badanie ginekologiczne, wywiad, a także wymaz z pochwy.
Zawsze, niezależnie od przyczyny zapalenia pochwy, zaleca się także przyjmowanie preparatów probiotycznych, które odbudowują prawidłową florę bakteryjną pochwy dzięki zawartości szczepów bakterii kwasu mlekowego.