Rak jajnika - objawy, diagnostyka i leczenie

Rak jajnika jest podstępny i niebezpieczny. Ponieważ długo nie daje żadnych objawów, zwykle jest wykrywany bardzo późno. Rak jajnika zajmuje bardzo wysokie miejsce w statystykach dotyczących częstości występowania nowotworów

Rak jajnika - cichy zabójca

Przyczyny powstawania raka jajnika nie są do końca poznane. Specjaliści upatrują ich w czynnikach genetycznych. Rakiem jajnika zagrożone są wszystkie kobiety, niezależnie od wieku. Najczęściej atakuje on po 40. roku życia (najwięcej przypadków odnotowuje się między 50. a 60. rokiem życia), zwłaszcza te panie, które nie rodziły i w rodzinach których zdarzał się rak jajnika (im bliższe pokrewieństwo, tym wyższe ryzyko).

Mniejsze ryzyko zachorowania odnotowuje się wśród kobiet, które stosowały antykoncepcję hormonalną oraz częściej rodziły (ryzyko raka jajnika obniża bowiem brak owulacji).

5 prostych badań, które ratują nam życie

Rak jajnika - objawy

Rak jajnika w początkowej fazie choroby przebiega bezobjawowo. Te pojawiają się, gdy guz jest duży, naciska na sąsiadujące narządy, rozrasta się poza jajniki i rozpycha w jamie brzusznej. Niestety nawet wówczas objawy są mało charakterystyczne.

Ponieważ objawami raka jajnika są zaparcia, wzdęcia, nudności i bóle w podbrzuszu, można je przypisać niestrawności czy innym problemom ze strony układu pokarmowego. Z kolei parcie na pęcherz czy ból podczas oddawania moczu jednoznacznie kojarzą się z zapaleniami w obrębie układu moczowego. Tymczasem powyższe dolegliwości wywołuje guz jajnika, który osiągnął duże rozmiary.

U młodych kobiet rak jajnika może być przyczyną nieregularnych cykli miesiączkowych lub przedwczesnego dojrzewania. U kobiet dojrzałych mogą pojawiać się krwawienia z pochwy między miesiączkami.

Objawy raka jajnika, ponieważ nie są charakterystyczne i nieszczególnie dokuczliwe sprawiają, że nowotwór diagnozowany jest bardzo późno, w stadium, które nie gwarantuje wyleczenia. Zdarza się, że wykryty jest przypadkowo.

Rak jajnika - profilaktyka i diagnostyka

Każda kobieta powinna być pod stalą kontrolą ginekologa i co najmniej raz w roku udać się do niego na wizytę. Wykonywanie cytologii oraz USG przezpochwowego w celu wykluczenia ewentualnych zmian i nieprawidłowości to podstawa.

Aby zdiagnozować raka jajnika niezbędny jest nie tylko wywiad, ale i badania (zwłaszcza że objawy choroby wskazują na zupełnie inne źródło dolegliwości). Podstawowe badania stosowane w diagnostyce raka jajnika to morfologia, OB, badanie moczu i USG jamy brzusznej.

Kluczowe jest badanie ginekologiczne, które pozwala ustalić obecność zmiany, określić jej wielkość, konsystencję, ruchomość oraz stosunek do okolicznych narządów. Lekarz podczas wizyty powinien wykonać USG jajników i podbrzusza (lub - jeśli w gabinecie nie ma sprzętu - zlecić wykonanie USG transwaginalnego).

Guz, który jest niepokojący, ma ograniczoną ruchomość, litą konsystencję, a zmiany są obecne na obydwu jajnikach (guzy umiejscowione wyłącznie w jednym jajniku zwykle mają charakter łagodny). Im bardziej zróżnicowana echogeniczność guza, tym większe ryzyko zmiany złośliwej.

Bywa, że konieczne są dodatkowe, bardziej szczegółowe badania, takie jak ultrasonograficzna sonda przezpochwowa, która pozwala ocenić średnicę guza, jego strukturę, obecność płynu i przerzutów do innych narządów jamy brzusznej, jak również rezonans magnetyczny i tomografia komputerowa. Podczas badania USG oraz tomografii komputerowej można wykonać diagnostyczną biopsję aspiracyjną cienkoigłową.

Wykrywaniu raka jajnika służy także badanie markerów nowotworowych (świadczy o nim podwyższony poziom dwóch markerów: Ca 125 i Ca 19.9.). W diagnostyce guzów jajnika wykonuje się także oznaczanie hormonów lub ich metabolitów. Ważna jest również laparoskopia, która pozwala zlokalizować guz, ustalić charakter nowotworu i stopień zaawansowania klinicznego. Podczas badania można pobrać materiał do badania histopatologicznego.

Leczenie raka jajnika

Raka jajnika leczy się chirurgicznie, a zakres operacji zależy od zaawansowania choroby. U młodych kobiet, które mają raka jednego jajnika, zdarza się usuwać wyłącznie jajnik i jajowód. W większości przypadków przeprowadza się jednak cytoredukcję chirurgiczną, która polega na usunięciu narządu rodnego (jajniki, jajowody, macica) wraz z węzłami chłonnymi oraz ogniskami przerzutowymi. Potem najczęściej zleca się chemioterapię.

Przeczytaj także:

Więcej o:
Copyright © Agora SA