Nie ma chyba wdzięczniejszego obiektu do fotografowania niż własne dziecko. Pewnie nie jeden z was przekonał się, że po urodzeniu dziecka nie mógł powstrzymać się przed robieniem mu setek zdjęć.
Fotografia cyfrowa sprzyja uwiecznianiu każdego momentu w nawet kilkudziesięciu ujęciach, co ma też pewną wadę: przez to zdjęcia są mniej przemyślane, często kiepsko skadrowane, źle oświetlone, nieostre. Jakbyśmy, będąc amatorami, prawo do robienia dobrych zdjęć zostawiali wyłącznie profesjonalistom.
"Fotografowanie dzieciństwa" to bardzo ładnie wydana książka, która jest połączeniem albumu i podręcznika. Nie brakuje tu informacji technicznych i praktycznych wskazówek, jak komponować kadr, jak wykorzystać naturalne światło itd. Są też przykłady zdjęć uznanych fotografików, w tym bardzo interesujący rozdział poświęcony dawnej fotografii dzieci.
"Fotografowanie dzieciństwa" na pewno inspiruje do wzięcia aparatu w dłoń i poeksperymentowania z kadrami. Poza tym przyjemnie się ten album ogląda. Z książki dowiemy się też, jak uchwycić ulotne chwile, wszystkie te momenty, które tak łatwo przeoczyć. Oprócz inspiracji i praktycznych porad dotyczących warsztatu i obsługi aparatów fotograficznych, znajdziemy tu także wskazówki, jak przechowywać zdjęcia i jak pracować z dziećmi. Na którym etapie rozwoju dziecko będzie zachwycone udziałem w sesji, a w którym momencie może się niecierpliwić? Tego dowiemy się z rozdziału poświęconego rozwojowi dzieci - z podziałem na lata (aż do szesnastki!).
To bardzo dobry poradnik dla amatorów, którzy chcieliby dowiedzieć się czegoś więcej o fotografii, udoskonalić swój warsztat, a przy okazji obejrzeć przykłady udanych zdjęć.
