"Basia" - Stanisław Jachowicz

Co się dzieje, gdy dzieci nie słuchają rodziców? O tym mówi wiersz "Basia".

"Basia" to kolejny utwór Stanisława Jachowicza, który mówi o tym, że warto słuchać rodziców. Chociaż wydaje nam się, że rady starszych są bezsensowne i wygłaszane tylko po to, aby popsuć naprawdę dobrą zabawę, później okazuje się, że mieli oni rację. W wierszu Jachowicza zawiera się także słynne powiedzenie "póty dzban wodę nosi, aż się urwie ucho" - można szaleć, ale tylko do czasu, jeśli robimy coś złego prędzej czy później dostaniemy nauczkę. Lepiej, wzorem Basi, posłuchać mamy i czasem posiedzieć w spokoju.

"Basia", Stanisław Jachowicz

Cóż się stało Basi? Jakąż widzę zmianę!
Jej nosek napuchnięty, oczki zapłakane,
A pod noskiem plasterek. Cóż to wszystko znaczy?
Któż niezwykłą spokojność Basi wytłumaczy?
Zwyczajnie różne chodzą po ludziach przypadki;
Basia nie chciała słuchać przestróg dobrej matki:
To się cała kręciła jakby na sprężynce,
To znowu dziwnych zabaw chciało się dziewczynce;
Wszędzie jej było pełno, hałas w całym domu,
I na chwilkę spokoju nie dała nikomu.

Póty dzban wodę nosi, aż się urwie ucho,
Rzadko swawola komu uchodzi na sucho;
Poznała to i Basia, ale po niewczasie,
Stół obalony z lampą pokaleczył Basię.
Odtychczas grzeczne dziecię z Basi się zrobiło.
Oby to na długo było!

Więcej o:
Copyright © Agora SA