Ułożenie dziecka - główkowe, miednicowe, poprzeczne, skośne

Ułożenie dziecka w brzuchu matki może być różne: główkowe, pośladkowe, poprzeczne lub skośne. Choć możliwości jest wiele, w kontekście porodu siłami natury tylko jedna pozycja jest optymalna. Na czym polega konkretne ułożenie dziecka i jakie ma to znaczenie dla porodu?

Ułożenie płodu - (łac. presentatio) jest terminem z zakresu ginekologii i położnictwa, który oznacza orientację części płodu względem siebie. O ile w pierwszych miesiącach ciąży położenie płodu jest dowolne i nie ma znaczenia, na jej finiszu staje się ważne i kluczowe - wpływa na wybór sposobu rozwiązania ciąży i przebieg porodu.

Zobacz wideo

Ułożenie dziecka - możliwości

Dziecko pozycję, w jakiej się urodzi, przyjmuje w 32.- 34. tygodniu ciąży, gdy w macicy zaczyna robić się ciasno. Maluch może wybrać:

  • położenie podłużne główkowe,
  • położenie podłużne miednicowe (pośladkowe),
  • położenie poprzeczne,
  • położenie skośne.

Warto pamiętać, że dziecko może odwrócić się nawet w ostatnim etapie ciąży. To dlatego tak ważne jest końcowe badanie USG - wówczas sprawdza się ostateczne ułożenie dziecka w łonie matki tuż przed porodem.

Ułożenie dziecka - położenie główkowe

Niemal wszystkie dzieci (szacuje się, że około 95 procent) ustawia się pionowo - główką do dołu, pośladkami i nogami ku górze. Przodującą częścią ciała jest głowa. To ona pierwsza podczas porodu pojawia się na świecie. Ginekolodzy takie ułożenie dziecka nazywają podłużnym główkowym. Większość dzieci przyjmuje je do 36. tygodnia ciąży. O tym, że dziecko obrało położenie główkowe świadczą kuksańce, jakie wymierza mamie w żebra.

Najbardziej fizjologiczne oraz najlepsze do porodu siłami natury jest położenie podłużne główkowe. Wówczas dziecko jest zwrócone twarzą w stronę kręgosłupa mamy, ma przy tym pochyloną do przodu główkę (jego broda dotyka klatki piersiowej), wybrało najbardziej korzystną opcją.

Jeśli dziecko wchodzi do kanału rodnego z główką wyprostowaną lub odgiętą do tyłu, poród nie będzie tak prosty, ponieważ częścią przodującą nie będzie potylica, a czubek głowy, czoło lub twarz dziecka. Gdy maluch przybrał ułożenie twarzyczkowe (największe odgięcie główki do tyłu), poród naturalny jest utrudniony, a czasem niemożliwy.

Ułożenie dziecka - położenie miednicowe (pośladkowe)

Położenie pośladkowe, czyli podłużne miednicowe, jest przeciwieństwem położenia główkowego. Wówczas maluch przyjmuje pozycję pionową, z tym że głowę ma ułożoną w górze. Blisko wyjścia znajdują się pośladki. Takie ułożenie dziecka dotyczy około 3 procent maluchów. O położeniu pośladkowym mogą świadczyć kuksańce, jakie dziecko wymierza mamie w dół brzucha i po bokach. Taka pozycja utrudnia poród drogami natury, wiąże się z większym wysiłkiem matki i ryzykiem, dlatego często kończy się cesarskim cięciem.

Ułożenie dziecka - położenie poprzeczne

Jeśli dziecko przyjmie położenie poprzeczne, jego główka znajduje się z jednej strony brzucha mamy, a pośladki z drugiej. Plecy są rozciągnięte nad szyjką macicy. Takie ułożenie dziecka jest bardzo rzadkie i dotyczy niespełna 1 procenta porodów. Objawem położenia poprzecznego jest owalny kształt brzucha. Przy położeniu poprzecznym jedynym sposobem urodzenia dziecka jest cesarskie cięcie. Poród siłami natury nie jest możliwy.

Ułożenie dziecka - położenie skośne

Przy położeniu skośnym oś ciała dziecka przebiega na skos, czyli ani pionowo, ani poziomo w stosunku do osi długiej macicy (przecina ją pod dowolnym kątem). Pozycję tę wybiera około 1 procent dzieci. Takie ułożenie dziecka nie wyklucza porodu naturalnego, choć możliwe jest także cesarskie cięcie. Rozwiązanie jest to uzależnione od położenia dziecka.

Ułożenie dziecka - ciąża mnoga

W przypadku ciąży mnogiej poród odbywa się przez cesarskie cięcie. Wyjątkiem jest ciąża bliźniacza, ale wyłącznie wówczas, gdy dzieci są ułożone główkowo lub gdy pierwszy maluch jest ułożony główkowo, a drugi pośladkowo.

Ułożenie dziecka - przyczyny nieprawidłowości

Zdecydowana większość dzieci przed porodem przybiera najlepszą, optymalną i fizjologiczną pozycję, czyli położenie główkowe. Nieprawidłowe ułożenie dziecka ma różne przyczyny. Odpowiada za nie:

  • nieprawidłowa budowa miednicy kostnej ciężarnej (jest za mała, za długa, zbyt wąska), dziecko nie ma miejsca, aby ułożyć się prawidłowo,
  • nieprawidłowa budowa macicy (na przykład macica dwurożna), wiotkie ściany macicy i powłok brzusznych,
  • poród przedwczesny, czyli gdy dziecko nie zdążyło zmienić pozycji na główkową,
  • wielowodzie - ponieważ nadmiar wód płodowych zwiększa możliwości ruchowe dziecka,
  • małowodzie - ponieważ za mała ilość wód płodowych ogranicza możliwości ruchowe dziecka,
  • wady wrodzone dziecka (np. wodogłowie),
  • łożysko przodujące,
  • zbyt krótka pępowina,
  • mięśniaki i guzy macicy,
  • ciąża mnoga.
Więcej o:
Copyright © Agora SA